คุณไม่พูดภาษาของสุนัขเช่นเดียวกับที่คุณสามารถบอกได้ว่าใครโกรธตื่นเต้นตื่นเต้นหรือลงในดัมพ์ มันทำงานได้อย่างไรเช่นเดียวกับหุ่นยนต์ทำซ้ำได้อย่างไร? นั่นคือความกังวลซึ่ง [Megha Sharma] ออกเดินทางเพื่อการศึกษาการวิจัยเป็นส่วนหนึ่งของการศึกษาวิจัยระดับบัณฑิตศึกษาที่มหาวิทยาลัยแมนิโทบาในวินนิเพก
การทดลองเริ่มต้นด้วยการฝึกหุ่นยนต์ในรูปแบบของรูปแบบโดยนัยเพื่อเลียนแบบอารมณ์ คุณอาจถามอย่างไร เห็นได้ชัดว่าคุณจ้างนักแสดงที่ได้รับการฝึกฝนในการเคลื่อนไหวของลาบัน นี่คือเทคนิคการอธิบายรวมถึงการจัดการกับวิธีการเคลื่อนไหวของร่างกายมนุษย์ ไม่น่าแปลกใจเลยที่วิธีการรวมอยู่ในอาร์เซนอลของนักแสดงบางคน ขั้นตอนการฝึกอบรมใช้กล้องเครื่องเขียน (ชนิดของโครงการ quadcopter กายกรรมเหล่านั้น) เพื่อบันทึกอุปกรณ์ดังกล่าวได้รับการย้ายจากนักแสดง
การทดลองสองครั้งรวมถึงการเล่นการเคลื่อนไหวที่บันทึกไว้กับ Quadcopter ภายใต้พลังของตัวเอง วิชาทดสอบมนุษย์เฝ้าดูการแสดงแต่ละครั้งรวมถึงขอให้อธิบายว่า quadcopter รู้สึกอย่างไร สิ่งที่ไม่คาดคิดคือเมื่อถูกถามว่าพวกเขาจบลงด้วยการวัดที่ไม่มีชีวิตชีวาต่อไป สร้างเรื่องราวเล็ก ๆ น้อย ๆ เกี่ยวกับสิ่งที่สิ่งที่ต้องการจริงๆ
มันเป็นวิธีที่น่าสนใจในการประเด็นปัญหาของหุบเขาที่แปลกประหลาดในโครงการหุ่นยนต์
